“Der goldene Palast” van de Duitse schrijfster Ursula Flacke

Onlangs heb ik de eer gehad om één van mijn schilderijen ter beschikking te stellen voor de cover van het laatste boek van de getalenteerde Duitse schrijfster Ursula Flacke, “Der goldene Palast”:

https://www.bol.com/nl/p/der-goldene-palast/9200000102198525/

Deze veelzijdige Duitse artieste en schrijfster heeft ditmaal een aantal kleine verhalen geschreven voor zowel het jongere als het oudere publiek, gebundeld in het bovengenoemde boek, waarbij iedere parabel voorzien is van een onderliggende boodschap, die uitnodigt tot reflectie.

Mijn favoriete verhaal is de enorme boom die het grote verlangen had te kunnen vliegen en zich wilde lostrekken uit de aarde om te kunnen zweven in de lucht. Zijn innige wens wekte de spot op van een pochende kikker en een trotse vogel, die niet konden nalaten om de dromende boom honend uit te lachen. Wat een dwaze boom. Hoe kwam hij op deze zotte gedachte? Voor een boom, met zijn wortels dermate diep verankerd in de bodem, was het toch onmogelijk om te vliegen.

Hoe denken jullie dat dit verhaal zal aflopen? Zal de boom zijn droom kunnen verwezenlijken?

Ik weet het antwoord, maar wil echter geen verdere details verklappen.

Het boek is zonder meer zeer de moeite waard om te worden gelezen.

Meer informatie over de talentvolle schrijfster Ursula Flacke kunt U aantreffen via onderstaande website:

http://www.ursula-flacke.de/

De Spaanse schilder Hernán Cortes

Onlangs had ik het voorrecht om een uitzonderlijk goede Spaanse schilder te leren kennen door middel van een expositie van een honderdtal van zijn prachtige werken in Madrid (Spanje).

Het betreft Hernán Cortes, die in 1953 in Cádiz (Zuid-Spanje) werd geboren en van zijn moeder de liefde voor het schildersvak heeft overgenomen.

Cortes heeft met name bekendheid verworven dankzij de indrukwekkende portretten, die hij van diverse gedistingeerde Spaanse personen heeft gemaakt, waaronder staatshoofden, regeringsleiders en ondernemers.

De ongelooflijke precisie waarmee deze personen op het doek zijn vastgelegd, heeft op mij een grote indruk achtergelaten. Sommige portretten zijn met een “simpele” potlood gemaakt, en dermate realistisch alsof degene zo uit het doek zou kunnen stappen.

Daarnaast heeft Cortes zich ook toegelegd op het schilderen van landschappen.

De tentoonstelling is inmiddels verhuisd naar zijn geboortestad, Cádiz.

Via onderstaande link kan een aantal van zijn verbazingwekkende schilderijen worden gezien:

https://espacio.fundaciontelefonica.com/evento/hernan-cortes-retrato-y-estructura/

Loving Vincent

Gisteren heb ik intens kunnen genieten van “Loving Vincent”, een Pools-Britse biografische animatiefilm uit 2017, die momenteel in de Madrileense bioscopen draait.

De film werd geschreven en geregisseerd door Dorota Kobiela en Hugh Welchman. Het verhaal concentreert zich op de laatste dagen van Vincent van Gogh in het Franse dorp Auvers en het mysterie rond diens dood, die de zoon van Vincent’s postbode Roulin probeert op te lossen.

Het is een bijzonder boeiende film opgebouwd uit circa 65.000 frames, die zijn geschilderd door meer dan honderd kunstenaars, waarbij dezelfde technieken werden toegepast die Vincent van Gogh ook gebruikte.

Tijdens de film kreeg ik door hoe ontzettend weinig ik afwist van het leven van Vincent van Gogh; dat hij gewoon op een dag een penceel pakte en begon te schilderen. Een schilder met zo’n enorm groot talent die nota bene tijdens zijn leven geen enkel schilderij heeft kunnen verkopen en financieel moest worden ondersteund door zijn broer Theo.

Ondanks alle tegenslag bleef Vincent – gelukkig - volharden in zijn grote passie: schilderen. Dat was zijn leven. Dit deed mij beseffen hoe bijzonder sterk zijn motivatie en roeping moesten zijn geweest om ongeacht de tegenspoed waarmee zijn weg was bezaaid, onverdroten door te gaan aan het verwezenlijken van zijn levensdroom.

Diep onder de indruk van zijn geweldige bezieling heb ik de bioscoop verlaten. Zijn toewijding neem ik als voorbeeld. Zodra mijn gedwongen reces als schilderes voorbij is, en mijn allergie voor verfprodukten onder controle is, wil ik met hetzelfde elan opnieuw van start gaan.

Schilder Julio Romero de Torres

Vorige week bracht ik een bezoek aan de prachtige Spaanse stad Córdoba, die vooral haar faam te danken heeft aan de schitterende en indrukwekkende  ‘Mezquita’, Europa’s oudste en grootste moskee, die nu dienst doet als kathedraal.

Minder bekend wellicht maar ook zeer zeker de moeite waard is het museum gewijd aan de Spaanse kunstschilder Julio Romero de Torres, die in 1874 in Cördoba werd geboren en in 1930 is gestorven.

De vader van Julio Romero de Torres was ook kunstschilder, die zijn zoon inwijdde in het vak.

Julio Romero de Torres wist tijdens zijn leven roem te werven als kunstschilder, en terecht. Zijn prachtige schilderijen zijn daar getuige van.

Evenals andere tijdgenoten liet Julio Romero de Torres zich in het begin inspireren door het impressionisme, waarna hij zich geleidelijk meer liet beïnvloeden door het realisme en het symbolisme, een stijl die in de tweede helft van de negentiende eeuw ontstond en snel populair werd.

Een thema dat in veel schilderijen van Julio Romero de Torres kan worden gezien, is de dood. Daarnaast had Julio Romero de Torres een sterke voorliefde voor ‘flamenco’, die hij met zijn penseel heel goed tot uitdrukking  wist te brengen.

In het museum in Córdoba, een prachtig oud pand dat uit de XVe eeuw stamt, zijn de werken van Julio Romero de Torres thematisch ondergebracht in zes zalen.

De portretten zijn schitterend, ontzettend realistisch; de details in de kleding van de personen zijn tot in de finesses uitgewerkt. De achtergronden van zijn schilderijen zijn eveneens met veel zorg geschilderd.

Hoewel Julio Romero de Torres tot één van de meest succesvolle Spaanse kunstschilders van zijn generatie wordt gerekend, was zijn naam mij -  tot mijn grote schande – volledig onbekend.

Gelukkig is dit niet langer het geval.

Evenals Alfons Mucha behoort Julio Romero de Torres nu ook tot mijn meest favoriete schilders.

Mocht je een bezoek aan Córdoba willen brengen, dan kan ik jou het museum van Julio Romero de Torres van harte aanbevelen.

Alfons Mucha

Recently I had the opportunity to visit the exposition in Madrid of a great artist and painter who was completely unknown to me. I had never heard his name before. Thanks to a friend of mine I finally could discover the amazing and wonderful paintings of Alfons Mucha, who was born in 1860 in Moravia (nowadays a region of the Czech Republic) and died in 1939.

Alfons Mucha became well known as a painter of advertisements, posters and designs, especially since he started collaborating with the famous Parisian actress Sarah Bernhardt, making posters for her productions.

I was really impressed seeing the amazing and beautiful works of Alfons Mucha with all its decorative details so perfectly being displayed. I was bewildered by the magnificence of his imagination and the way he reflected it in his works, so carefully and with so much dedication. The portraits he has made of his family, himself and of all the other people he met in his life are also astonishing.

One of the first portraits you can see in the exposition is one of himself, where Alfons Mucha completely captures the attention of the visitor; it is so real that you get the feeling that he is communicating with you through the look of his eyes. It is really amazing.

I was glad to learn in the exposition that Alfons Mucha was a friend of Paul Gauguin, one of my favourite painters, and that they even worked together in some projects.

After this visit I really wondered how a such talented painter as Alfons Mucha never has become so world famous like painters as Picasso.

If you want to see some paintings of Alfons Mucha, please click the link below:

https://www.google.es/search?q=cuadros+de+alfons+mucha&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwjYnveJn8PXAhUC5xoKHQPIBrcQiR4I3QI&biw=1344&bih=723

Welcome to my blogsite

First of all I want to wish you welcome to my blogsite of ¨The Imaginal World of Dorotea Haagsma¨.

Through this site I just want to write and comment about "painting", which is my biggest passion. Painting is also the best way for me to express myself; there is no need for words to be said. All my emotions and thoughts of a given moment are contained in one single image, although some time usually goes by before I finish the painting. But these weeks or months - the time I need to finish a painting depends on the painting itself - are my moments of self reflection, during which I can think about and process all the thoughts and emotions flowing through me.

Painting is therefore also a way of "self therapy", trying to let "undesired", obsolete and useless emotions go and inviting new and positive emotions to take their place. Thanks to painting I slowly get to know myself better, which - in my opinion - is an important task for every human being.

Let me finish this first article with a quote of one of my favourite writers, George Gurdjieff:

“Painting is a matter of combining colours.”

— Gurdjieff